Sulawesi
Door: Maartje
Blijf op de hoogte en volg John en Maartje
30 Juni 2010 | Indonesië, Manado
Hallo allemaal,
Het heeft even geduurd maar we hebben weer verbinding. We zitten momenteel in de stad Manado in het noorden van Sulawesi. We hebben een snelle computer gevonden in een 5* hotel waar we even gebruik van mogen maken.
Zo de laatste keer vertelde we over Ubud in Bali. We hebben daar een dagje mountainbikes gehuurd en zijn daar de omgeving gaan verkennen (zonder kaart) nou dat was lachen. In het begin ging alles goed we fietsten mooi tussen de rijstvelden. Toen kwamen we later in een afgelegen dorpje en een hond begon tegen John te blaffen en in no time kwamen allen honden van het dorp de straat op om ons het dorp uit te jagen. Dat was even schrikken. We zijn maar omgedraaid en dezelfde weg terug gefietst.
Toen waren we weer tussen de rijstvelden op een smal paadje en kreeg John dit keer geen konijn onder zijn fiets maar een kip!!! Gelukkig heeft deze het wel overleefd. Daarna gleed Maartje uit in de modder op de fiets en viel met camera om in een nat rijst veld. Gelukkig kon ik me zelf half tegen houden en bleef de camera droog.
We hebben heerlijk gelunched tussen de rijstvelden bij een organic farm waar je zelf je eigen groenten en fruit kon plukken voor je maaltijd.
We zijn op 18 juni naar Makassar in zuid Sulawesi gevlogen. En we ontmoeten in het vliegtuig een stel uit Zwitserland waar een paar dagen meer gereisd hebben. We zijn daarna met hun samen meteen met de locale nachtbus doorgegaan naar Rantepao. Deze nachtbus was inclusief gratis sauna, 2 huilende baby's en de hele nacht Indonesische karoake muziek GRRRR!!!!
Maar in Rantepao was het daarna geweldig. Dit ligt in de bergen en de temperatuur is daar wat aangenamer. We sliepen daar in Guesthouse Pia Poppies wat erg gezellig was met andere reizigers en waar we weer voetbal konden kijken.
Rantepao ligt in het gebied Tana Toraja waar alles draait om de dood en begrafenissen. Mensen geloven hier dat je als je een goede begrafenis hebt gekregen je naar het paradijs gaat. Zo moet een familie vaak 1 a 2 jaar wachten om te sparen voor een begrafenis van hun naasten. Tot die tijd blijft de overledenen gewoon in hun huis en behandelen ze deze als ziek zijnde, ze brengen dagelijks vers drinken en eten en slapen er zelfs naast??!! Erg bizar allemaal. Ze sparen om zoveel mogelijk buffels en varkens te kunnen offeren tijdens een begrafenis. Ook krijgen ze van mensen uit andere dorpen buffels en varkens. Er zijn zelfs buffels die zoveel kosten als een auto hier, en ze noemen de albino buffel de mercedes onder de buffelo! Hoe rijker iemand is hoe groter de ceremonie.
We hadden geluk want we waren daar net tijdens een hele grote ceremonie. Ze bouwen dan een klein dorp voor de gasten en na de begrafenis word dit verbrand. We mochten in het verblijf, waar de familie ook zat plaats nemen om de ceremonie bij te wonen. Ook wij namen iets mee om aan de familie te geven, namelijk een slof krettiksigaretten (daar zijn ze hier dol op). We kregen koffie thee en heerlijke koekjes. Om ons heen waren overal vast gebonden varkens, buffels en mensen in traditionele kleding. Toen begon de ceremonie, er komen allemaal mensen in rijen door het dorp, dansers en mensen die zingen. En dan gebeurd het de varkens worden geofferd en verbrand. Indrukwekkend maar ook gruwelijk om te zien en vooral te horen want dat gekrijs gaat door merg en been. Toen wij er waren werd er geen buffelo geslacht op dat moment, gelukkig maar want dat is helemaal een bloedende bende. We hebben daar een paar uur zitten kijken en het was zo interessant en indrukwekkend. We hadden een gids die engels en ook wat nederlands kon praten en ons zo veel kon uitleggen. We zijn de dagen daarna met dezelfde gids gaan wandelen in de omgeving wat prachtig was. Je word steeds uitgenodigd door families in traditionele Taroja woningen. Ook hebben we rotsgraven bezocht in de omgeving. Daarna wilde we naar de Togean eilanden wat 2 en een halve dag reizen was. De eerste dag was 12 uur in een bus door de bergen waar soms de weg geheel was weggeslagen. In de bergen werden er zo'n 5 Indonsische mensen ziek en op het laatst stonk de bus enorm van de kots. In het stadje Tentena hebben we overnacht en zijn we de volgende ochtend weer gegaan. We kwamen bij de bus terminal en er waren ook wat andere toeristen. We gingen allemaal naar dezelfde plaats dus boden ze ons een directe jeeptocht aan. Dit was achteraf een avontuur. De weg was enorm slecht maar onze jeep nog slechter. De banden waren zo kaal dat er geen groeven meer op zaten. We moesten dus een keer een band verwisselen, en opeens toen we weer door een enorme kuil reden brak een hele achterbank af (waar natuurlijk John opzat hahaha). Toen hadden we even regen en glibberde de auto alle kanten op en roken we de remmen. Met 8 toeristen begonnen we toch een beetje te vrezen voor ons leven. Maar we hebben uiteindelijk allemaal Ampana bereikt. Vanaf toen reizen we met een Australisch stel Casey en Tanya (nu nog steeds). In Ampana hebben we met hun veel Bintang (Indonesiche bier) gedronken en een karaoke avond gehad dit was erg lachen!!!! John had een nummer aangevraagd op verzoek van de aussie om Born in de USA te zingen. Achteraf niet zo handig aangezien we in een moslim gebied waren en daarna al onze liedjes werden gecanceld en we zelfs geen voetbal meer mochten kijken terwijl dit was beloofd.
Maar Maartje's versie van Madonna like a prayer en John zijn versie van video killed the radio star samen met Maartje was om nooit meer te vergeten.
De volgende ochtend 5 uur varen met een boot en eindelijk kwamen we aan in de Togean eilanden, op het eiland Kadidiri waar we verbleven bij Black Marlin. We hebben het daar geweldig gehad!!!!!
Het water is daar zo helder, tot 30 meter zicht onder water, en veel mooi koraal en vissen. We hebben daar weer gedoken, wat erg mooi was. Marcel John zag een eagle ray!!!!!
We aten alle maaltijden op het resort want er zijn geen restaurants. Het is er primitief, geen telefoon of internet, maar een paar uur per dag stromend water en elektriciteit. Iedere avond maakte de Indonesische mensen een kamp vuur en speelde ze gitaar. De sfeer daar was super. Ad en mama jullie hadden dit geweldig gevonden!!!!
Het enige nadeel waren de vele beesten, zoals grote spinnen, slangen, giftige duizendpoten en grote krabben.
Verder hebben we iedere dag daar super weer gehad. Omdat de boot maar 1 keer per week van het eiland weer vertrok moesten we helaas na 5 dagen alweer gaan. De andere boot was kapot, shit. Dus wij voor 14 uur op een houten nachtboot met zo'n 300 andere mensen en vooral veel spullen (brommers, kippen alles gaat mee) In het begin hingen we een beetje scheef maar daarna werd het beter. Maartje had een briljant idee (dankzij goede voorbereiding) namelijk vragen of je voor wat extra geld in de hut van de kapitein mocht slapen. En jawel we hadden samen met aussies een kabine met 4 bedden en een fan!!!!!!
Op de boot was het geweldig allemaal kindjes die hun haren door Tanya en Maartje lieten vlechten, liedjes zongen en met ons speelden. Ze gaven ons zelfs steeds snoepjes?! Een super mooie zonsondergang vanaf de boot en een prachtige sterrenhemel. Toen hadden we 's avonds de laatste lange stop op een eiland waar een paalwoningen dorp was. De kapitein wist dat we van Belanda (Holland) waren en graag voetballen wilde zien tegen Slowakije. Hij nam ons mee in een huisje waar binnen niks in stond behalve een t.v en veel indonsesiche mannen die voetbal keken. Het was er bloedheet maar zo hebben de eerste helft gekeken, en ging iedereen helemaal uit zijn dak toen Robben scoorde. Echt een gave plek om voetballen te kijken. Helaas moest de rest wachten want de kapitein zat bij ons hahaha. Toen moesten we helaas gaan, dus de tweede helft hebben we niet meer kunnen zien. Wel heerlijk geslapen in de hut op de boot. We kwamen om 6.00 ur 's ochtends aan in Gorontalo. En meteen weet iedereen ons te vertellen dat NL heeft gewonnen met 2-1. John had zijn oranje t shirt aan en vooral dan worden we steeds aangesproken wat erg leuk is. Meteen weer met een minibus 9 uur reizen naar Manado waar we nu zijn samen met de aussies. We hebben ons gisteren avond helemaal vol gegeten bij de pizzahut, heerlijk om vooral weer salade uit de salade bar te eten en een pizza.
Over ongeveer 3 uurtjes vertrekt onze boot naar de Bunaken eilanden vandaag, waar we nog 6 dagen verblijven om te relaxen en te duiken.
We hebben nu niet meer genoeg tijd om de foto's erop te zetten maar na de Bunaken eilanden komen we hier nog even terug en proberen het dan. A.s vrijdag gaan we in het oranje weer voetbal kijken!!!!!!
Het is misschien al duidelijk maar het eiland Sulawesi is een echte aanrader!!!!!!
Soms moeilijk te bereizen maar de plaatsen waar je komt en de bevolking hier zijn eigenlijk niet te beschrijven zo mooi en lieve mensen.
Iedereen veel plezier met het voetballen kijken vrijdag!!!
Liefs John en Maartje
Het heeft even geduurd maar we hebben weer verbinding. We zitten momenteel in de stad Manado in het noorden van Sulawesi. We hebben een snelle computer gevonden in een 5* hotel waar we even gebruik van mogen maken.
Zo de laatste keer vertelde we over Ubud in Bali. We hebben daar een dagje mountainbikes gehuurd en zijn daar de omgeving gaan verkennen (zonder kaart) nou dat was lachen. In het begin ging alles goed we fietsten mooi tussen de rijstvelden. Toen kwamen we later in een afgelegen dorpje en een hond begon tegen John te blaffen en in no time kwamen allen honden van het dorp de straat op om ons het dorp uit te jagen. Dat was even schrikken. We zijn maar omgedraaid en dezelfde weg terug gefietst.
Toen waren we weer tussen de rijstvelden op een smal paadje en kreeg John dit keer geen konijn onder zijn fiets maar een kip!!! Gelukkig heeft deze het wel overleefd. Daarna gleed Maartje uit in de modder op de fiets en viel met camera om in een nat rijst veld. Gelukkig kon ik me zelf half tegen houden en bleef de camera droog.
We hebben heerlijk gelunched tussen de rijstvelden bij een organic farm waar je zelf je eigen groenten en fruit kon plukken voor je maaltijd.
We zijn op 18 juni naar Makassar in zuid Sulawesi gevlogen. En we ontmoeten in het vliegtuig een stel uit Zwitserland waar een paar dagen meer gereisd hebben. We zijn daarna met hun samen meteen met de locale nachtbus doorgegaan naar Rantepao. Deze nachtbus was inclusief gratis sauna, 2 huilende baby's en de hele nacht Indonesische karoake muziek GRRRR!!!!
Maar in Rantepao was het daarna geweldig. Dit ligt in de bergen en de temperatuur is daar wat aangenamer. We sliepen daar in Guesthouse Pia Poppies wat erg gezellig was met andere reizigers en waar we weer voetbal konden kijken.
Rantepao ligt in het gebied Tana Toraja waar alles draait om de dood en begrafenissen. Mensen geloven hier dat je als je een goede begrafenis hebt gekregen je naar het paradijs gaat. Zo moet een familie vaak 1 a 2 jaar wachten om te sparen voor een begrafenis van hun naasten. Tot die tijd blijft de overledenen gewoon in hun huis en behandelen ze deze als ziek zijnde, ze brengen dagelijks vers drinken en eten en slapen er zelfs naast??!! Erg bizar allemaal. Ze sparen om zoveel mogelijk buffels en varkens te kunnen offeren tijdens een begrafenis. Ook krijgen ze van mensen uit andere dorpen buffels en varkens. Er zijn zelfs buffels die zoveel kosten als een auto hier, en ze noemen de albino buffel de mercedes onder de buffelo! Hoe rijker iemand is hoe groter de ceremonie.
We hadden geluk want we waren daar net tijdens een hele grote ceremonie. Ze bouwen dan een klein dorp voor de gasten en na de begrafenis word dit verbrand. We mochten in het verblijf, waar de familie ook zat plaats nemen om de ceremonie bij te wonen. Ook wij namen iets mee om aan de familie te geven, namelijk een slof krettiksigaretten (daar zijn ze hier dol op). We kregen koffie thee en heerlijke koekjes. Om ons heen waren overal vast gebonden varkens, buffels en mensen in traditionele kleding. Toen begon de ceremonie, er komen allemaal mensen in rijen door het dorp, dansers en mensen die zingen. En dan gebeurd het de varkens worden geofferd en verbrand. Indrukwekkend maar ook gruwelijk om te zien en vooral te horen want dat gekrijs gaat door merg en been. Toen wij er waren werd er geen buffelo geslacht op dat moment, gelukkig maar want dat is helemaal een bloedende bende. We hebben daar een paar uur zitten kijken en het was zo interessant en indrukwekkend. We hadden een gids die engels en ook wat nederlands kon praten en ons zo veel kon uitleggen. We zijn de dagen daarna met dezelfde gids gaan wandelen in de omgeving wat prachtig was. Je word steeds uitgenodigd door families in traditionele Taroja woningen. Ook hebben we rotsgraven bezocht in de omgeving. Daarna wilde we naar de Togean eilanden wat 2 en een halve dag reizen was. De eerste dag was 12 uur in een bus door de bergen waar soms de weg geheel was weggeslagen. In de bergen werden er zo'n 5 Indonsische mensen ziek en op het laatst stonk de bus enorm van de kots. In het stadje Tentena hebben we overnacht en zijn we de volgende ochtend weer gegaan. We kwamen bij de bus terminal en er waren ook wat andere toeristen. We gingen allemaal naar dezelfde plaats dus boden ze ons een directe jeeptocht aan. Dit was achteraf een avontuur. De weg was enorm slecht maar onze jeep nog slechter. De banden waren zo kaal dat er geen groeven meer op zaten. We moesten dus een keer een band verwisselen, en opeens toen we weer door een enorme kuil reden brak een hele achterbank af (waar natuurlijk John opzat hahaha). Toen hadden we even regen en glibberde de auto alle kanten op en roken we de remmen. Met 8 toeristen begonnen we toch een beetje te vrezen voor ons leven. Maar we hebben uiteindelijk allemaal Ampana bereikt. Vanaf toen reizen we met een Australisch stel Casey en Tanya (nu nog steeds). In Ampana hebben we met hun veel Bintang (Indonesiche bier) gedronken en een karaoke avond gehad dit was erg lachen!!!! John had een nummer aangevraagd op verzoek van de aussie om Born in de USA te zingen. Achteraf niet zo handig aangezien we in een moslim gebied waren en daarna al onze liedjes werden gecanceld en we zelfs geen voetbal meer mochten kijken terwijl dit was beloofd.
Maar Maartje's versie van Madonna like a prayer en John zijn versie van video killed the radio star samen met Maartje was om nooit meer te vergeten.
De volgende ochtend 5 uur varen met een boot en eindelijk kwamen we aan in de Togean eilanden, op het eiland Kadidiri waar we verbleven bij Black Marlin. We hebben het daar geweldig gehad!!!!!
Het water is daar zo helder, tot 30 meter zicht onder water, en veel mooi koraal en vissen. We hebben daar weer gedoken, wat erg mooi was. Marcel John zag een eagle ray!!!!!
We aten alle maaltijden op het resort want er zijn geen restaurants. Het is er primitief, geen telefoon of internet, maar een paar uur per dag stromend water en elektriciteit. Iedere avond maakte de Indonesische mensen een kamp vuur en speelde ze gitaar. De sfeer daar was super. Ad en mama jullie hadden dit geweldig gevonden!!!!
Het enige nadeel waren de vele beesten, zoals grote spinnen, slangen, giftige duizendpoten en grote krabben.
Verder hebben we iedere dag daar super weer gehad. Omdat de boot maar 1 keer per week van het eiland weer vertrok moesten we helaas na 5 dagen alweer gaan. De andere boot was kapot, shit. Dus wij voor 14 uur op een houten nachtboot met zo'n 300 andere mensen en vooral veel spullen (brommers, kippen alles gaat mee) In het begin hingen we een beetje scheef maar daarna werd het beter. Maartje had een briljant idee (dankzij goede voorbereiding) namelijk vragen of je voor wat extra geld in de hut van de kapitein mocht slapen. En jawel we hadden samen met aussies een kabine met 4 bedden en een fan!!!!!!
Op de boot was het geweldig allemaal kindjes die hun haren door Tanya en Maartje lieten vlechten, liedjes zongen en met ons speelden. Ze gaven ons zelfs steeds snoepjes?! Een super mooie zonsondergang vanaf de boot en een prachtige sterrenhemel. Toen hadden we 's avonds de laatste lange stop op een eiland waar een paalwoningen dorp was. De kapitein wist dat we van Belanda (Holland) waren en graag voetballen wilde zien tegen Slowakije. Hij nam ons mee in een huisje waar binnen niks in stond behalve een t.v en veel indonsesiche mannen die voetbal keken. Het was er bloedheet maar zo hebben de eerste helft gekeken, en ging iedereen helemaal uit zijn dak toen Robben scoorde. Echt een gave plek om voetballen te kijken. Helaas moest de rest wachten want de kapitein zat bij ons hahaha. Toen moesten we helaas gaan, dus de tweede helft hebben we niet meer kunnen zien. Wel heerlijk geslapen in de hut op de boot. We kwamen om 6.00 ur 's ochtends aan in Gorontalo. En meteen weet iedereen ons te vertellen dat NL heeft gewonnen met 2-1. John had zijn oranje t shirt aan en vooral dan worden we steeds aangesproken wat erg leuk is. Meteen weer met een minibus 9 uur reizen naar Manado waar we nu zijn samen met de aussies. We hebben ons gisteren avond helemaal vol gegeten bij de pizzahut, heerlijk om vooral weer salade uit de salade bar te eten en een pizza.
Over ongeveer 3 uurtjes vertrekt onze boot naar de Bunaken eilanden vandaag, waar we nog 6 dagen verblijven om te relaxen en te duiken.
We hebben nu niet meer genoeg tijd om de foto's erop te zetten maar na de Bunaken eilanden komen we hier nog even terug en proberen het dan. A.s vrijdag gaan we in het oranje weer voetbal kijken!!!!!!
Het is misschien al duidelijk maar het eiland Sulawesi is een echte aanrader!!!!!!
Soms moeilijk te bereizen maar de plaatsen waar je komt en de bevolking hier zijn eigenlijk niet te beschrijven zo mooi en lieve mensen.
Iedereen veel plezier met het voetballen kijken vrijdag!!!
Liefs John en Maartje
-
30 Juni 2010 - 06:39
Raim En Annemiek:
Wat een geweldige verhalen weer! Lijkt me een mooi eiland en jullie maken weer van alles mee. Ik ben benieuwd naar de foto's.
Genietg van de laatste rustige dagen! Dikke kus vanuit een zonnig nederland. -
30 Juni 2010 - 07:43
Gieke:
Jeetje, wat een avontuur hebben jullie weer beleefd!
Leuk om het verhaal achter je (zatte) smsje te lezen. Nu krijg ik een beter beeld bij 'ons' nummer.
Veel plezier en tot snel!
xxxx -
30 Juni 2010 - 09:03
Mirjam:
erg gaaaaaf verhaal om weer te lezen. het is echt een top vakantie.
ik ga morgen naar rock werchter voor 5 dagen, ook erg veel zin in. het weer is goed, 30 graden, dus wordt super.
veel plezier nog en ben benieuwd naar de foto's!
groetjes mirjam -
30 Juni 2010 - 09:21
Henny:
ja, leuk en lekker primtief en rustig daar op de togean. wat ik op sulawesi zo leuk vond is dat er vaak één persoon een t.v. heeft en dat het hele dorp dan buiten zit om mee te kijken.
bunaken vond ik ook zo mooi en rustig.
ik heb inmiddels 3 echte connie meijers aan de muur hangen, een er van is een oude dame op de markt in manado, heb nog nederlands met haar gesproken.
in de tussentijd blijf ik hier gewoon de allochtonen er van overtuigen dat ze pillen moeten slikken. gisteren is het weer gelukt.
vrijdag gaan we nederland- brazilië kijken in de ierse pub.
daarna zal het wel over zijn met oranje. -
30 Juni 2010 - 14:32
Ad En Mama:
Hallo gelukzoekers,
Nou, vlg. mij hebben jullie daar wel het grote geluk gevonden; wat een geweldige verhslen! Ook grappig vaak!
Lekker nog verder genieten, ook van het voetballen!
Hup, hup, hup!
Liefs,
ad en mama -
30 Juni 2010 - 15:08
Machiel:
Ik ben rete jaloers op jullie!! GATVERDAMME!hahaha maar toch wens ik jullie nog een onwijs gave trip toe!!! Als je daar voetbal kan kijken mis je hier verder niets dus ik zou zeggen blijf nog lekker daar!!;-))
greetzzzz!! -
30 Juni 2010 - 20:26
Carin:
Wat een geweldige en prachtige verhalen weer. Jullie maken echt onwijs mooie en gave dingen mee, echt een reis om nooit te vergeten.
Ik ben nu alweer benieuwd naar de mooie foto's.
Nog 1 weekje en dan is het alweer voorbij... Wat gaat de tijd toch snel he!
Maartje wil je mij een mailtje sturen met jullie vluchtnummer en aankomsttijd op Schiphol, want dan kan mijn schoonmoeder jullie een beetje in de gaten houden. En dan stuur ik je een mailtje terug met de treintijden van Schiphol naar hier.
Nog een nieuwtje, we hebben een hele gave retro snorscooter gekocht! Over 4 weken kan ik hem ophalen.
O ja, hou je je mobieltje even aan as zaterdag? Misschien dat ik je even bel als ik op de boot zit.
Nou nog heel veel plezier het laatste weekje en de groetjes aan de Aussies!
Liefs van Carin xx -
30 Juni 2010 - 22:12
Ingrid:
nou nou zeg, wat een verhaal weer, echt avontuurlijk! Geniet er nog even van!
Gr ingrid -
01 Juli 2010 - 08:15
Jacqueline:
tjeeminee...wat een verhaal super ! En wederom een compliment voor je verhaal ! Goh wat kun jij leuk schrijven volgens mij heb jij je roeping gemist maartje !! Misschien reisverslagen gaan schrijven ??? ha ha kun je lekker altijd reizen....
Nog veel duikplezier in de laatste week....
vanavond weer rijden ! pff erg warm hier....
groetjes,
jacqueline -
01 Juli 2010 - 12:13
Annet:
Dag luitjes! Wat een geweldige verslagen..fantastisch om te lezen vanuit mijn luie stoel in de tuin... met alle luxe...lekker nog een paar dagen genieten! Greetings Annet -
02 Juli 2010 - 06:56
Diana & Maarten:
Hey Hey,
Leuk om jullie verhalen te lezen..!! Echt herkenbaar :-).
Gaaf dat we jullie nog even tegenkwamen in de boot toen wij net terug kwamen van het duiken..!!
Wij hebben afgelopen donderdag-ochtend een charterboot naar Gotontalo gepakt en zijn die avond aangekomen in Manado.
Morgen vertrekken we waarschijnlijk ook naar Bunaken, dus misschien komen we jullie daar nog tegen..!!
HAVE FUN..!!
ps. dianaopreis2010.waarbenjij.nu -
04 Juli 2010 - 09:29
Marjolein:
Ik ben jaloers!
Leuk verhaal, leuke ervaringen!
Ik ben erg beniewd naar een nieuw verhaal!
Veel plezier nog!
Groeten!! -
06 Juli 2010 - 06:34
De Buurtjes:
het is weer een heel avontuur. helemaal geweldig. wij zijn toch weer erg blij als jullie veilig thuis zijn. heel veel plezier nog. dikke kus van de buurtjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
