Boven de wolken!
Door: Maartje en John
Blijf op de hoogte en volg John en Maartje
21 Maart 2007 | Maleisië, Sandakan
Hallo,
Met ons gaat alles nog steeds heel erg goed.
Met wat ziek zijn hier en daar, maar daarover straks meer.
We zijn met de jungle trein naar het oudste oerwoud ter wereld geweest. Namelijk naar Taman Negara, bestaat al 130 miljoen jaar!
Na 6 uur met de trein, en daarna 3 uur in een houten kano kwamen we aan in ons mooie jungle hutje. In de kano hebben we de eerste regenbui gehad, en de motor hield er ook mee op. Maar hier is dat geen probleem even wachten en weer verder. Het water stond erg laag omdat het in heel Maleisie al weken zo'n 35 graden is. We hebben vanaf de boot een Tapir, varanen, wilde zwijnen, apen, vogels en waterbuffels gespot, erg gaaf.
We sliepen bij een erg knusse familie, die maar een paar hutten verhuurde maar erg gezellig. Vrouw des huizes maakte heerlijk eten, vader deed de tuin en gaf info, en zoon was een gids. Na een nacht slapen onder de klamboe en geluiden op het dak 's nachts zijn we de volgende ochtend een jungle walk gaan lopen, en naar de canopy walk gegaan. Dat is de langste en hoogste loop brug door de toppen van het oerwoud. 45 meter boven de grond en 450 meter lange brug. Zweten in de jungle, maar was erg mooi! Zijn s' middag met de zoon van de familie naar een Orang Asli stam geweest. Een nomaden stam die leeft in het oerwoud. (misschien iets voor jou Elaine!)
Ze zijn van het negroide type dat nog maar in 4 landen voorkomt, en ze zijn erg schuw. Ze leven zeer primitief, jagen nog met een blaaspijp en zijn zeer bijgelovig. Was erg interessant en indrukwekkend. Ook omdat er verder geen andere toerist bij was. En de zoon ons veel info gaf.
Na weer een heerlijke maaltijd bij de familie zijn we met de 2 zoons en night safari gaan maken met de jeep door een palmolie plantage. Met een grote lamp dieren zoeken. Zagen een Leopard kat, wild zwijn, uilen, slangen en een hele grote golden web spider hrrrrrr.
De volgende dag wederom 3 uur in de houten kano terug naar de bewoonde wereld. Maar Taman Negara is echt een prachtig oerwoud.
Toen de bus naar Kuala Lumpur, waar het regende. De volgende ochtend erg vroeg vlogen we naar Kota Kinabalu in Sabah op Borneo. Hebben daar 's middags in de stad rond gehangen en info gezocht over de berg beklimmen en duiken om een plan te maken voor onze 2 weken hier.
De volgende dag kwamen Machiel en Dinusha ook aan en hebben we de berg beklimming geregeld. Het weer hier op Borneo valt nogal tegen, erg veel regen terwijl het geen regen seizoen is maar de locale mensen zeggen dat het komt omdat het zo heet is.
De dag erop de bus naar Mount Kinabalu nationaal park. Ook daar 's middags regen, hebben wat gekaart en gerelaxed en zijn vroeg naar bed gegaan. Want de volgende ochtend zijn we om 8.30 uur met z'n vieren en gids Johnny begonnen met de klim.
We starte op 1800 meter hoogte. En de klim gaat 99 procent omhoog. Hebben 6 uur gelopen tot onze slaapplaats op 3300 meter hoog. Maar het was al erg zwaar soms. Veel klimmen, nevel, regen, en veel zweet. Maar je ziet echt hele mooie natuur. En een glimp van de top af en toe. Hoe hoger je komt hoe minder lucht je krijgt. 's Middags met z'n vieren in stapelbedden in de hut met hoofdpijn door de hoogte wat gerelaxed met noodle soep en paracetamol. Op tijd gaan slapen want de wekker ging om 2.00 uur 's nachts! Begonnen om 3.00 uur aan het laatste stuk. In het donker met zaklampen de hoogte in. Echt een hele bizarre ervaring. Moesten ons bij een checkpunt melden en gingen daarna in het donker met touwen over graniet tegen de berg omhoog. Kan niet uitleggen hoe dat voelt, gaaf en eng tegelijk. Je zit ook niet vast ofzo. Maar we hadden zoveel geluk dat het helder was, veel sterren en heel mooi zicht. Uiteindelijk kwam rond 6.00 uur de zonsopgang en waren we op 4008 meter hoog. En helaas werd Maartje daar te ziek door de hoogte, had alle verschijnselen van hoogte ziekte en heeft nog 3 keer geprobeerd om de nog resterende 87 meter hoogte af te leggen. maar steeds als ik 20 stappen zetten werd ik te ziek, echt zo erg balen. John is doorgelopen naar Machiel en Dinusha. John is echt een bikkel want heeft de top gehaald 4095 meter hoog!!!!!!!!!!!!!!!!
Maartje heeft ook de prachtige zonsopgang gezien, en gelukkig was het uitzicht hetzelfde als op de top. Het is wel echt mega gaaf om zo hoog boven de wolken te zijn ook al voel je je niet goed. Het was voor ons beide het zwaarste wat we ooit hebben gedaan.
Daarna begon de afdaling, zijn in 1 dag weer helemaal naar beneden gelopen. Wat een aanslag op je lijf! We lopen nu 2 dagen later alle 4 zo moeilijk dat iedereen ons aanstaard. Vooral bij een trap omhoog of omlaag hahahaha.
Tijdens de afdaling hebben we echt een mega bui van 3 uur lang over ons heen gekregen, zo doorweekt zijn we nog nooit geweest.
Dus snel naar de Poring hot springs en daar een paar uur in een heerlijk heet bad gelegen. Ook al werd het donker, en onweerde het iedereen bleef lekker in zijn badje buiten. Het is niet te geloven maar de volgende dag waren er 3 ziek, behalve John die had geen last van zijn buik! We stinken ondertussen ook al aardig, onze kleren worden niet droog en wasmachines gebruiken ze hier niet.
Toen de bus naar Sepilok waar het Orang Oetan rehabilitatie centrum is. Reizen nog steeds met z'n vieren, dit is erg gezellig.
Onderweg met de bus zagen we niets anders dan palmolie plantages. Al het oerwoud is gekapt, echt heel erg om te zien als je zo'n 3 uur door die plantages rijd. Hadden hier in Borneo een mooiere omgeving verwacht.
Hebben in een jungle resort geslapen, en zijn vandaag helaas weer in de regen naar de orang oetans gaan kijken. Dit viel eerlijk gezegt wat tegen, het is een echt kodak moment. Om 10.00 uur komen ze met fruit op een platform en de semi wild orangoetan komt dan eten. Je staat daar dan met een hele lading andere toeristen te kijken, jammer.
Hadden eigenlijk het plan om meer de jungle in te gaan, maar met dit weer is dat niet echt fijn. Het regend niet de hele dag maar een paar uur en heel erg hard.
Hebben besloten om morgen naar de oostkust te gaan naar een van de mooiste duik gebieden ter wereld. Willen daar onze duikcursus helemaal gaan afmaken!
En hopelijk lekker in de zon relaxen.
Er volgt hierna nog maar 1 bericht want het zit er voor ons alweer bijna op.
Veel liefs John en Maartje
Met ons gaat alles nog steeds heel erg goed.
Met wat ziek zijn hier en daar, maar daarover straks meer.
We zijn met de jungle trein naar het oudste oerwoud ter wereld geweest. Namelijk naar Taman Negara, bestaat al 130 miljoen jaar!
Na 6 uur met de trein, en daarna 3 uur in een houten kano kwamen we aan in ons mooie jungle hutje. In de kano hebben we de eerste regenbui gehad, en de motor hield er ook mee op. Maar hier is dat geen probleem even wachten en weer verder. Het water stond erg laag omdat het in heel Maleisie al weken zo'n 35 graden is. We hebben vanaf de boot een Tapir, varanen, wilde zwijnen, apen, vogels en waterbuffels gespot, erg gaaf.
We sliepen bij een erg knusse familie, die maar een paar hutten verhuurde maar erg gezellig. Vrouw des huizes maakte heerlijk eten, vader deed de tuin en gaf info, en zoon was een gids. Na een nacht slapen onder de klamboe en geluiden op het dak 's nachts zijn we de volgende ochtend een jungle walk gaan lopen, en naar de canopy walk gegaan. Dat is de langste en hoogste loop brug door de toppen van het oerwoud. 45 meter boven de grond en 450 meter lange brug. Zweten in de jungle, maar was erg mooi! Zijn s' middag met de zoon van de familie naar een Orang Asli stam geweest. Een nomaden stam die leeft in het oerwoud. (misschien iets voor jou Elaine!)
Ze zijn van het negroide type dat nog maar in 4 landen voorkomt, en ze zijn erg schuw. Ze leven zeer primitief, jagen nog met een blaaspijp en zijn zeer bijgelovig. Was erg interessant en indrukwekkend. Ook omdat er verder geen andere toerist bij was. En de zoon ons veel info gaf.
Na weer een heerlijke maaltijd bij de familie zijn we met de 2 zoons en night safari gaan maken met de jeep door een palmolie plantage. Met een grote lamp dieren zoeken. Zagen een Leopard kat, wild zwijn, uilen, slangen en een hele grote golden web spider hrrrrrr.
De volgende dag wederom 3 uur in de houten kano terug naar de bewoonde wereld. Maar Taman Negara is echt een prachtig oerwoud.
Toen de bus naar Kuala Lumpur, waar het regende. De volgende ochtend erg vroeg vlogen we naar Kota Kinabalu in Sabah op Borneo. Hebben daar 's middags in de stad rond gehangen en info gezocht over de berg beklimmen en duiken om een plan te maken voor onze 2 weken hier.
De volgende dag kwamen Machiel en Dinusha ook aan en hebben we de berg beklimming geregeld. Het weer hier op Borneo valt nogal tegen, erg veel regen terwijl het geen regen seizoen is maar de locale mensen zeggen dat het komt omdat het zo heet is.
De dag erop de bus naar Mount Kinabalu nationaal park. Ook daar 's middags regen, hebben wat gekaart en gerelaxed en zijn vroeg naar bed gegaan. Want de volgende ochtend zijn we om 8.30 uur met z'n vieren en gids Johnny begonnen met de klim.
We starte op 1800 meter hoogte. En de klim gaat 99 procent omhoog. Hebben 6 uur gelopen tot onze slaapplaats op 3300 meter hoog. Maar het was al erg zwaar soms. Veel klimmen, nevel, regen, en veel zweet. Maar je ziet echt hele mooie natuur. En een glimp van de top af en toe. Hoe hoger je komt hoe minder lucht je krijgt. 's Middags met z'n vieren in stapelbedden in de hut met hoofdpijn door de hoogte wat gerelaxed met noodle soep en paracetamol. Op tijd gaan slapen want de wekker ging om 2.00 uur 's nachts! Begonnen om 3.00 uur aan het laatste stuk. In het donker met zaklampen de hoogte in. Echt een hele bizarre ervaring. Moesten ons bij een checkpunt melden en gingen daarna in het donker met touwen over graniet tegen de berg omhoog. Kan niet uitleggen hoe dat voelt, gaaf en eng tegelijk. Je zit ook niet vast ofzo. Maar we hadden zoveel geluk dat het helder was, veel sterren en heel mooi zicht. Uiteindelijk kwam rond 6.00 uur de zonsopgang en waren we op 4008 meter hoog. En helaas werd Maartje daar te ziek door de hoogte, had alle verschijnselen van hoogte ziekte en heeft nog 3 keer geprobeerd om de nog resterende 87 meter hoogte af te leggen. maar steeds als ik 20 stappen zetten werd ik te ziek, echt zo erg balen. John is doorgelopen naar Machiel en Dinusha. John is echt een bikkel want heeft de top gehaald 4095 meter hoog!!!!!!!!!!!!!!!!
Maartje heeft ook de prachtige zonsopgang gezien, en gelukkig was het uitzicht hetzelfde als op de top. Het is wel echt mega gaaf om zo hoog boven de wolken te zijn ook al voel je je niet goed. Het was voor ons beide het zwaarste wat we ooit hebben gedaan.
Daarna begon de afdaling, zijn in 1 dag weer helemaal naar beneden gelopen. Wat een aanslag op je lijf! We lopen nu 2 dagen later alle 4 zo moeilijk dat iedereen ons aanstaard. Vooral bij een trap omhoog of omlaag hahahaha.
Tijdens de afdaling hebben we echt een mega bui van 3 uur lang over ons heen gekregen, zo doorweekt zijn we nog nooit geweest.
Dus snel naar de Poring hot springs en daar een paar uur in een heerlijk heet bad gelegen. Ook al werd het donker, en onweerde het iedereen bleef lekker in zijn badje buiten. Het is niet te geloven maar de volgende dag waren er 3 ziek, behalve John die had geen last van zijn buik! We stinken ondertussen ook al aardig, onze kleren worden niet droog en wasmachines gebruiken ze hier niet.
Toen de bus naar Sepilok waar het Orang Oetan rehabilitatie centrum is. Reizen nog steeds met z'n vieren, dit is erg gezellig.
Onderweg met de bus zagen we niets anders dan palmolie plantages. Al het oerwoud is gekapt, echt heel erg om te zien als je zo'n 3 uur door die plantages rijd. Hadden hier in Borneo een mooiere omgeving verwacht.
Hebben in een jungle resort geslapen, en zijn vandaag helaas weer in de regen naar de orang oetans gaan kijken. Dit viel eerlijk gezegt wat tegen, het is een echt kodak moment. Om 10.00 uur komen ze met fruit op een platform en de semi wild orangoetan komt dan eten. Je staat daar dan met een hele lading andere toeristen te kijken, jammer.
Hadden eigenlijk het plan om meer de jungle in te gaan, maar met dit weer is dat niet echt fijn. Het regend niet de hele dag maar een paar uur en heel erg hard.
Hebben besloten om morgen naar de oostkust te gaan naar een van de mooiste duik gebieden ter wereld. Willen daar onze duikcursus helemaal gaan afmaken!
En hopelijk lekker in de zon relaxen.
Er volgt hierna nog maar 1 bericht want het zit er voor ons alweer bijna op.
Veel liefs John en Maartje
-
21 Maart 2007 - 12:32
Luc& Astrid:
Alweer een heel mooi verhaal! Lijkt me ook wel heel gaaf om een berg te beklimmen, maar errug zwaar! Wel weer helemaal bijgekomen van die hoogte ziekte Maar?
Het zit er bijna op voor jullie nog 1,5 week en dan zijn jullie alweer in het kikkerlandje!! Wat is het allemaal toch snel gegaan!
Heb mijn haren weer wat korter geknipt (en geverfd,mijn nieuwe haar is beetje grijs geworden!!), mijn nieuwe haar groeit echt als kool dus ziet er beetje raar uit!! Weer even wennen maar komt wel weer goed! Verder hier niet veel bijzonders, Janneke is trouwens bevallen van een dochter! Erg leuk allemaal!Nou geniet nog die laatste week en spreek jullie snel!
Liefs en dikke knuffel
-
21 Maart 2007 - 12:44
Raimond En Annemiek:
Wat balen dat je ziek bent geworden zo net voor de top! Wel goed dat jullie zoiets hebben gedaan.
Nog 1,5 week en dan zijn jullie alweer thuis. Je moet dan op de kalender zetten 22 april dressuur wedstrijd en 23 juni ponykamp!!!!!!
Ik heb gister op Blesje gereden ik heb hem even aan Maarten moeten geven want hij was zo zenuwachtig daarna ging het weer een stuk beter, Jacq zat op Silver ging kei goed Veer wederom op Panda maar aangezien dat eenogig paard Onix meereed is ze 2x afgestapt maar er wel weer opnieuw opgestapt.
Maartje van Greet stopt in onze les omdat ze gaat werken op dinsdag. De groeten van alle paardenmeisjes en jongens en van ons natuurlijk geniet maar van de laatste dagen XXX -
21 Maart 2007 - 13:29
Jos Van Bree:
Ha John en Maartje,
Ik hoop dat het op de oostkust niet regent!
daar bij Malbul kun je goed duiken. Nog een paar dagen en dan zitten wij op Sipadan. Daar staat de borrel voor jullie kaar!
Groetjes, Jos -
21 Maart 2007 - 14:45
Juan, Vera En Anne:
Ik ben blij dat je weer bijna thuis bent,ik moet nog wel oppas zien te vinden voor 3 april want Juan gaat naar PSV- Liverpool en dat is tevens de laatste keer dat ik kan rijden voorlopig (6 weken) daagt er al iets denk maar aan mijn verjaardagskado wat ik zo graag wilde heb maar daarvoor in de plaats naar Londen ging (was trouwens ook gaaf).Nou het paardenverslag heeft Annemieke al gemaakt het was echt waardeloos. Volgende week beter denk ik maar. Groetjes Juan, Vera en Anne -
21 Maart 2007 - 16:18
Mama En Ad:
Hoi verzadigden,
Weer een prachtig reisverhaal en schitterende foto's!!!
Ik snap dat heel goed van dat verzadigd gevoel! Jullie hebben ook al wel heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel veel gezien en dan word je inderdaad verzadigd, dus bijna tijd om naar huis te gaan; wij verheugen ons er al echt op om jullie weer te zien! En jullie hebben dat blijkbaar ook, dus dat komt goed uit; lekker bijkletsen etc. Dat verhaal van die stam, dat lijkt me echt heel boeiend om als enige toeristen dat mee te mogen maken. Echt geweldig!
Jammer dat je zo ziek was geworden Maartje; gaat het nu weer beter? En John, echt een topprestatie van je; dat is ook een groot voordeel geweest natuurlijk dat jouw auto altijd kapot gaat en dus moest gaan fietsen!!!
Geniet nog lekker samen die laatste dagen en tot over 10 dagen!
Veel liefs en knuffels,
Mama, Ad en Koos. -
21 Maart 2007 - 16:25
Monique:
Hey hallo luitjes, heb jullie verhaal even niet gelezen....geen tijd. Ik ben maandagnacht bevallen van een zoon, JONA. Alles gaat goed. Groeten Monique -
21 Maart 2007 - 18:27
Henny:
ja, die moniek, overdag nog stofjes met haar gekocht om kleding te maken voor kolletje, zoals ik hem/ haar toen nog noemde. ik had haar nog gezegd dat ik haar bij de eerste kreun tussen de lappen zou leggen, bevalt ze 's nachts! weer een mooi verhaal, dat stuk over de beklimming van de berg heb ik overgeslagen, kreeg een dèja vu! ben bezig met tickets voor mei en oktober/ november!!! -
21 Maart 2007 - 18:40
Gieke & Martijn:
Pfoeh, weer een hoop meegemaakt! Het lijkt me erg super wat jullie meemaken en die bergtocht: heerlijk! Zo´n tocht wil ik ook wel! Jammer dat je ziek geworden bent, Maartje, maar toch knap dat je het zo hoog en ver gehaald hebt. En John, goed van je dat je de top gehaald hebt, maar dat mag ook wel met zo´n conditie! Hier gaat alles zijn gangetje. Martijn is druk bezig met het zoeken naar een mooie auto, we gaan dit weekend weer naar een paar kijken. John, moeten wij ook even voor jou kijken? ;-)
Geniet nog van het einde van jullie vakantie en tot gauw! (zullen we weer een lekker zuipavondje doen? Ha, ha)
xxxxxxxx -
21 Maart 2007 - 19:30
Ingrid:
Hey
Jee zeg, weer een mooi verhaal!!!
Het zit er al weer bijna op voor jullie dus geniet er nu nog maar even goed van!!
veel plezier nog, en tot snel
X -
22 Maart 2007 - 17:04
Mary:
Hoi John en Maartje,
Lijkt me een geweldige ervaring om zo hoog te staan daar boven in die bergen. Heel jammer dat je net niet kon halen Maartje.En weer prachtige foto's. Ik ben ontzettend benieuwd naar de film en de verhalen die daar achter zitten. Als je dadelijk nog maar zin hebt om te werken, jullie maken zo veel mee. Een ervaring die ze jullie niet meer afnemen, geweldig. Maak er nog wat van en wij kijken uit naar jullie thuiskomst.
Groetjes en een dikke kus van
Mary en papa -
22 Maart 2007 - 21:29
Lisette:
Wat een foto's en wat een verhaal, weer heel veel meegemaakt. Knap hoor Maartje dat je zo ver bent gekomen, gaat het wel weer een beetje? John je bent geweldig, maar ja wij hadden niet anders verwacht met zo'n conditie. Maar Maartje ook petje af voor jou. Nou geniet nog van de laatste dagen en hopelijk met wat beter weer want regen ben je zo beu, we zien jullie snel weer. En John ik zal zorgen dat de tuin er okidoki uit zal zien. (hahaha)
Dikke kus van Mike, Nick, Patrick en Lisette
-
23 Maart 2007 - 04:40
Roel :
relaxte verhalen zeg! ik las net dat jullie over 1,5 week weer terug zijn, terug in nederland met Siberiëse temperaturen.
Puerto escondido was idd heel erg gaaf.
Gr. Roel -
24 Maart 2007 - 13:58
Mirjam:
nog een paar heeeele leuke dagen en geniet er maar extra goed van. zie jullie binnenkort en hoor graag jullie verhalen en ben benieuwd naar nog meer foto's, waren nml erg mooi....
doei, en groetjes mirjam -
24 Maart 2007 - 14:57
Leon:
Het avontuur houdt maar niet op!! Hier komt toch de ware sportman naar boven, hé John. groetjes en tot snel. -
26 Maart 2007 - 19:53
Lianne:
geniet nog van jullie laatste week enne Maartje je wordt vast weer met open armen ontvangen op de PAAZ (iedereen wil natuurlijk nu wel een nachtdienst met jou draaien)..ikke ook wel, maar helaas...
tot snel, groetjes Lianne -
27 Maart 2007 - 10:40
Rob:
Euh John,
Wanneer komde weer eens werrekuh??
Ach witte wa, Blijf mar weg, zonder jou luktut ok wellus.
Gr.
Rob -
29 Maart 2007 - 07:54
Carel:
Hoi John&Maartje, fantastische vakantie hebben jullie; machtig mooie foto's. Het weer hier is eindelijk geschikt om buiten te rijden; 't was zoals Maartje had voorspeld de afgelopen maanden. Ik ben ook benieuwd of jullie weer kunnen wennen aan de dagelijkse routine. De paarden zijn in prima conditie en gereed voor een buitenrit volgende week. Tot sms contact. Goede terugreis(wij hebben ondertussen in een sneeuwstorm tweemaal een doorstart gehad), details hoor je nog wel). Carel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
